Λακίδα

Αρχαία πόλη της Παλαιστίνης, ΝΔ της Ιερουσαλήμ. Ταυτίστηκε με τη θέση Τελ-εντ-Ντουβεΐρ, στην Παλαιστίνη. Οι ανασκαφές που πραγματοποιήθηκαν στη Λ. (1932-38), αποκάλυψαν ότι οι πρώτοι κάτοικοι εγκαταστάθηκαν εκεί την πρώτη εποχή του χαλκού (3000-2000 π.Χ.). Το τείχος της πόλης κατασκευάστηκε στη μέση εποχή του χαλκού (2000-1500 π.Χ.), ενώ το ιερό που εντοπίστηκε στην περιοχή (1500-1230 π.Χ.) καταστράφηκε από πυρκαγιά μετά την άφιξη των Ισραηλιτών (περ. 1200 π.Χ.). Οι οχυρώσεις της πόλης, οι οποίες κατεδαφίστηκαν από τον βασιλιά της Ασσυρίας Σεναχερίμπ (705-680 π.Χ.), θεωρούνται έργο της εποχής του σιδήρου. Αργότερα, οι Νεοβαβυλώνιοι με τον Ναβουχοδονόσορ Β’ κυρίευσαν την πόλη (589 ή 588 π.Χ.). Την ίδια περίοδο με την πολιορκία της πόλης χρονολογούνται και 21 όστρακα, που ανακαλύφθηκαν με επιγραφές γραμμένες στα εβραϊκά και οι οποίες αποτέλεσαν πηγές άντλησης σημαντικών πληροφοριών για την εποχή του προφήτη Ιερεμία.